Bodrum’un Aya Nikola Kilisesi’nin yeniden
inşaası için Belediye Meclisi’nden oybirliğiyle karar çıktı.
Çarşı merkezindeki kilise tekrar gündemde
Bodrum Belediye meclisinin 06.10.2011 perşembe günü saat 14.oo’de yapılan toplantıda mülkiyeti maliye hazinesi adına kayıtlı çarşı mahallesi, 34 pafta, 198 ada, 1 parsel numaralı taşınmaz (halk eğitim binası ) ile takası konusunun görüşüldü ve halk eğitim binası takas yolu ile kaldırılıyor…
1965 yılında yıkılıp, yerine Halk Eğitim Merkezi yapılan tarihi Aya Nikola Kilisesi’nin aynı yerde aslına uygun olarak inşa edilip turizme kazandırılması Bodrumlular tarafından sabırsızlıkla bekleMeclis’inde halk eğitim binasının yerini takas edilerek başka yere kaldırılması kararının oybirliğiyle kabul edilmesi, kilisenin tekrar turizme kazandırılması için bir ışık, bir umut oldu…
1998 yılında Bodrum Çarşı Esnafı Derneği, eskiden kilise olan şimdiki Halk Eğitim Merkezi Binası’nın yıkılıp, yeniden kilise haline getirilmesi için kampanya başlatmıştı.
“ Rumlardan kalan Ortodoks Aya Nikola Kilisesi, Derviş Görgün’ün belediye başkanlığı döneminde, 1965 yılında 10 bin lira bedelle Köyişleri Bakanlığı’na satıldı. Depo ve sinema salonu gibi çeşitli şekillerde kullanılan kilisenin yerine daha sonra Bodrum Halk Eğitim Merkezi Binası inşa edilmişti”.
1998 yılında kilisenin yeniden yapımı için anket yapıldı
Çarşının daha cazip kılmak ve turistlerin ilgisini çekmek amacıyla BOÇED tarafından 1998 yılında anket yaptırılmış; ankette Halk eğitim Merkezi Binası’nın yerine kilise yapılmasını isteyenlerin oranı yüzde 99 çıkmıştı. Bodrumlular:
“Bodrum turizmi açısından bu kilisenin yıkımı büyük kayıptır ve derhal aslına dönmesi gerekmektedir" diyerek. Buranın kilise haline getirilerek turizme açılmasını istiyor….
Kilisenin mevcut İmar planında yeri ayrılmış…
Halk eğitim merkezini imar planı üzerinde de kilise olarak gösterilmiş… Belediye Encümeninin oy birliğiyle aldığı kararın uygulanmasıyla Bodrum hem gudubet bir binadan kurtulacak, hem güzel bir kiliseye kavuşacak, hem de insani açıdan büyüp bir ayıbını örtmüş olacak.
Kilisenin Yıkılışı
Baskın Oran’ın Enişte gözüyle Bodrum kitabından…
Tabii hemen belediyeye baskılar gelmeye başlıyor bu kiliseyi hemen ortadan yok et diye. Belediye Reisi Derviş Bey’in bu barbarlığı yapması mümkün mü? İnsancıl. Zamanı için çok kültürlü; lise bitirmiş. Çok dindar; ibadet yerini yıkar mı? Üstelik, süngerci Kalimnoslularla ve diğer adalılarla her an görüşüyor, gidip geliyor. Kendi anasıyla konuştuğu dil yani anadili de Rumca, çünkü Girit göçmeni. Sabah kalkınca ilk işi, çıt, radyoyu açıp Rumca şarkı bulmak oluyor da, ilkokula gidecek kızını öyle uyandırıyor.
Derviş Bey tabii ki razı olmuyor. Bunun üzerine baskılar yoğunlaşıyor ve “Sen yapmayacaksan biz yapacağız!”lar başlıyor. Bu ayrıntıları nereden biliyorsun derseniz, Derviş Bey benim görme mutluluğuna eremediğim kayınpederim.
Tabii, aklı başında insanlar da var. Bodrum’u Tanıtma ve Turizm Derneği 1965’te başkan Rüştü Gür imzasıyla gönderdiği yazılarla yetkilileri uyarıyor. Bu anıt yıktırılırsa hem turizm baltalanır hem de Yunanistan misillemeye girişip camileri yıkmaya başlayabilir, diyor.
Sonunda Muğla’dan bir fen memuru yollanıyor, bu zat “Tarihî bir özelliği yoktur; Nikola adlı biri tarafından yaptırılmıştır. Mail-i inhidam [çökme eğilimi] bahis konusudur” raporu veriyor. Köyişleri Bakanlığı Aya Nikola’yı belediyeden 10 bin liraya satın alıyor. Yıkım başlıyor.
İşin ilginç (ve daha da rezil) tarafı, “çökme tehlikesi vardır” denilen güzelim anıta kazma kürekle girişip yıkamayınca sonunda dinamit koyuyorlar. O kadar ki, meydana açılan ve bugün Seyfi Bar’ın bulunduğu çıkmaz sokakta yaşayan ihtiyar kadınlardan dinledim, evlerinin kimi camları kırılıyor. Bununla bile ilk katın duvarlarını yıkamayınca o çirkinler çirkini Halk Eğitim’i onların üzerine çıkıyorlar. Yıkım 1969’da, evet bin dokuz yüz altmış dokuz’da sonuçlanıyor. Böylece Türkiye parçalanmaktan kurtuluyor.
Raşit’e sordum: “Dinamitle yıkmışlar, doğru mu?” dedim. “Kazma-kürekle yıkılmadı ki enişte, çok sağlammış” dedi.
