Çoğu kez ve pek çok konuda toplumsal hafızamızın iyi çalıştığını iddia edemeyiz. Yaşam treni öyle hızla ilerliyor ki; bu yolculuk esnasında tanık olduğumuz olaylar, vagonun penceresinden gözümüze ilişen manzaralar gibi hızla akıp gidiyor ve kısa süre sonra unutuluyor. Çetin yaşam koşulları da yaşananların üzerinde düşünme ve hafızamıza yükleme konusunda pek zaman bırakmıyor bize.
Bodrum’dan bir Zeki Müren geçti. Sağlığında konserlerini tıklım tıklım dolduranlar, ondan imza almak veya beraber fotoğraf çektirebilmek için yarışanlar, ‘’Sanat Güneşi” ilan ettikleri büyük sanatçıyı unutmaya başladılar bile. Oysa Türk sanat ve kültür yaşamına yaptığı katkılardan dolayı, Zeki Müren tabii ki unutulmamalı, yaşatılmalı. Bundan dolayı, Mehmetçik Vakfı ve Türk Eğitim Vakfı’nın katkılarıyla Kültür Bakanlığı tarafından Bodrum’da açılan Zeki Müren Müzesi hem kentimiz hem ülkemiz için –toplumsal hafızamızın tazelenmesi adına- önemli bir kazanç olmuştur.
Sanatçının yaşamının son yıllarını geçirdiği evinin müzeye dönüştürülerek ziyarete açılması Zeki Müren hayranlarını çok sevindirdi. Bu küçük müze, Müren’in sevdiği eşyalar, değişik sahne kıyafetleri (depoda 46 adet bulunuyor), resimler ve plaklarından oluşuyor. Evin bakımlı bahçesinde sanatçının heykelini ve halen hayatta olan Uğur adlı köpeğini görmek ve müzeyi gezerken onun kadife sesiyle yorumladığı şarkıları büyük bir zevkle dinlemek de mümkün. O eşsiz diksiyon ve kusursuz telaffuzla söylediği şarkıları dinlerken Zeki Müren’in sanatçı ayrıcalığına tanık olmamak elde değil. Özellikle O’nun sanat icraatı ile bugünkü şarkıcıların icraatlarını karşılaştırınca…
Herkesin –Zeki Müren hayranı olsun olmasın- kabul ettiği bir özelliği vardı merhumun: Sanata ve seyirciye olan derin saygı. şöhretini perçinleyen olağanüstü sesinden bahsetmeye gerek bile yok belki ama o sesin bir özelliği vardı ki onun üzerinde biraz durmak gerekiyor. Günümüzde şarkı söylemek için sahneye çıkanların büyük çoğunluğunun aksine, Zeki Müren’in sesi hiçbir zaman ‘’elektronik desteğe” muhtaç değildi. Mikrofon kullanırdı ama elektrik kesilmesi ya da teknik bir aksaklık halinde ses kalitesinde hiçbir düşüş olmadan şarkılarını söylemeye devam ettiğini herkes bilir. Hatta konserlerinde zaman zaman icraası gerçekten zor bazı şarkıları, özellikle mikrofon kullanmadan söyleyerek izleyenleri nasıl mest ettiği de yine hatıralardadır.
Konunun getirdiği çağrışımla, günümüz ‘’ses savaşlarına” neden olan olgulara tam burada parmak basmak da şart oldu galiba… Hiçbir temel eğitim ve terbiye görmemiş cılız-cıyak seslerini mucizevi elektronik aygıtlarla kamufle etmeden,
arkasında kulakları sağır edercesine yüksek perdeden çalınan enstrümanlar olmaksızın sahne alabilen ‘’ses sanatçıları” maalesef o kadar az ki günümüzde… Boşuna “ses düzeni” denmiyor o mega amfilere ve kolonlara… Bu yüzden sesine güvenmeyen veya kulak zarı kemikleşmiş olduğundan artık sesleri bile net duyamayan kimi şarkıcılar ancak güçleri kilowatlarla ölçülen hoparlörlerle seyirci karşısına çıkabiliyorlar. Teknoloji sayesinde seslerinin ayıplarını sözümona örten bu ‘’sanatçılar”, ne yazık ki kendilerine ve çevreye saygıları olmadığı için, toplumsal ayıplarını hiçbir zaman örtemiyorlar.
Kuşkusuz İçişleri Bakanı bile Bodrum’a eğlenmeye gelen tatilcileri geceyarısından sonra zorla yatmaya gönderemez, ama gönül isterdi ki hem eğlenenler hem de eğlendirenler Zeki Müren’i örnek alıp başkalarına biraz saygı göstermeyi bilebilseler. Onun ses kalitesine ulaşmak mümkün olmasa da…
Zeki Müren Müzesi
Zeki Müren Cad. No: 11
Kumbahçe Mah. Bodrum
Tel: 316 22 77
Müze ziyaret saatleri:
11:00 – 12:30, 13:30 – 20:00
